ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးေလး
က်ေနာ႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးေလးက ခ်စ္စရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္ ။ က်ေနာ္႔ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ရွာပါတယ္ ။ က်ေနာ္ ဘယ္ေရာက္ ေနေန သူ အဲဒီေနရာ အထိ ေရာက္ေအာင္ကို ေမးတတ္တယ္ ။ ၾကာလာေတာ့လည္း က်ေနာ္က စိတ္ရႈပ္ လာတယ္ ။ သူကေတာ့ ဒါေလးကို မပင္ပန္းတဲ့ အျပင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေန တတ္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ... သူ အဲဒီ မိုးအႀကီး အက်ယ္ ရြာတဲ့ ညတညမွာ ထာဝရ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ ပါတယ္ ။
မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔က က်ေနာ္႔ အမ်ိဳးသမီးက က်ေနာ္႔ကို လက္ကိုင္ဖုန္း အသစ္တလံုး လက္ေဆာင္ ေပးတယ္ ။ အဲဒီ ညက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာထဲမွာ ဖုန္းကို ကလိေနတယ္ ။ ဖုန္းျမည္သံကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းၿပီး စမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္ ။
အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တို႔ ရဲ႕အခ်စ္ဟာ ဖုန္းျမည္တဲ့ အသံလိုဘဲ နားဝင္ ခ်ိဳေနတယ္ ။ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းေနတယ္ ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတ့ာ သူ ခဏ ခဏ ဖုန္းဆက္ လာတယ္ ။
" ေယာက်ာ္းေရ ရံုးဆင္းရင္ အိမ္ ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္ "
" ေယာက်္ားေရ ရွင့္ကို သတိရတယ္ ... ရွင့္ကို ခ်စ္တယ္ "
" ေယာက်ာ္းေရ ညက်ရင္ အျပင္မွာ အတူတူ သြားစားရေအာင္ေလ .... "
က်ေနာ္႔ စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ အရမ္းကို ေႏြးေထြးေစ တယ္ဗ် ။ တေခါက္က က်ေနာ္ ဖုန္းအားသြင္းဖို႔ ေမ့သြားတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥနဲ႔ စားပြဲေသာက္ပြဲေတြ ရွိေတာ့ ညသန္းေခါင္ ေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ ။
အိမ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြ႔ရတာကေတာ့ မ်က္လံုးေတြ နီရဲ ေဖာင္းအစ္ေအာင္ ငိုထားတဲ့ က်ေနာ္႔ မိန္းမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပါ ။ က်ေနာ္ ရံုးဆင္းၿပီး ကတည္းက သူက နာရီဝက္ တခါ ဖုန္းေခၚေနပါတယ္ ။ က်ေနာ္ အျပင္မွာ တခုခုမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား လို႔ စိတ္ပူေနရွာတာပါ ။
က်ေနာ္ အိမ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ ေတာ့မွ သူလက္ထဲက ဖုန္းခြက္ကို ခ်လိုက္တာပါ ။ က်ေနာ္ သူဒီလို ကိစၥအေသးေလးကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး လုပ္ေနတာကို ဘဝင္ မက်ဘူး ... ။ " ကေလးေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ အျပင္မွာ ဘာျဖစ္ႏိုင္မွာမို႔ လို႔လဲ ? "
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ေတြဟာ အရမ္း ကုန္ျမန္တယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ရာထူးေတြ တိုးလို႔ ပိုက္ဆံလဲ နည္းနည္းပါးပါး စုမိေနၿပီ ။ ဖုန္းကို လဲလိုက္တာလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနၿပီ ။ ေနာက္ဆံုးေပၚေတြဘဲ ။
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ မိန္းမနဲ႔ အၿမဲတမ္း စာအျပန္အလွန္ ပို႔ေလ့ရွိတယ္ ။ လက္ကိုင္ဖုန္းဟာ တကယ့္ကို အသံုးဝင္တဲ့ လူသားေတြကို အက်ိဳးျပဴတဲ့ တီထြင္မႈ တရပ္လို႔ ထင္ခဲ့ ပါတယ္ ။
တညမွာ က်ေနာ္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ဝိုင္းေကာင္း ေနတုန္း သူ႔ဆီကေန ဖုန္းဝင္လာတယ္ ။
" ရွင္ဘယ္မွာလဲ အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား? "
" ကို သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ဝိုင္းေကာင္းေနတယ္ "
" ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ "
" ခဏေနေလာက္ေပါ့ "
ေသာက္စား ေနၾကတုန္း ဖုန္းသံက ခဏ ခဏ ျမည္ေနတယ္ ။ အျပင္မွာ မိုးကလဲ အႀကီးအက်ယ္ ရြာခ်ေနတယ္ ။ ဖုန္းသံက ျမည္ျပန္ၿပီ ။
" ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္တာဘဲ ။ သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ပါဆို ။ မိုး ဒီေလာက္ ရြာေနတာ ဘယ္လိုျပန္ရမွာလဲ? "
" အခု ဘယ္နားမွာလဲ လာႀကိဳမယ္ေလ "
" မလိုဘူး "
သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ေနာ့္ကို ပ်က္ရယ္ ျပဳလာၾကၿပီ ။ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဖုန္းကို ပိတ္ပစ္ လိုက္တယ္ ။
...
...
မိုးလင္းၿပီ ။
ေလးလံတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို သယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ မထင္မွတ္ထားတာက အိမ္တံခါးက ေသာ့ခတ္ထားတယ္ ။ တံခါး ဘယ္ေလာက္ ေခါက္ေခါက္ အထဲက ဘာတုန္႔ျပန္မႈမွ မလာဘူး ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းသံ ျမည္လာတယ္ ။ ေယာက္ခမဆီကပါ ။
" သူ မေန႔ညက စက္ဘီး စီးၿပီး ထီးယူၿပီးေတာ့ မိုးရြာေနတာကို မေရွာင္ဘဲ မင္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို သြားခဲ့တယ္ ... သူ႔ဆီကို တိုက္ရိုက္ ဦးတည္လာတဲ့ ကားကို ေရွာင္လိုက္တာ ေဆာက္လုပ္ေရးက ေဖာက္ထားတဲ့ ေျမာင္းထဲ က်သြားတယ္ ... သူ ျပန္မႏိုးလာေတာ့ဘူး "
က်ေနာ္ ရုတ္တရက္ ထူပူ သြားတယ္ ။ ေျမႀကီးေပၚကို ထိုင္ခ်မိ လိုက္တယ္ ။ ဖုန္းကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မဖတ္ရေသးတဲ့ စာတေစာင္ ဝင္ေနတယ္ ။
" ရွင္ေမ့ေနၿပီေနာ္ ... ဒီေန႕ဟာ က်မတို႔ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေလ
ရွင့္ကိုလာေခၚမယ္ ... ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ... ထီးယူလာ ခဲ့မယ္ ... "
သူကေတာ့ ေလာကႀကီးကေန ထြက္သြား ပါၿပီ ။
က်ေနာ့္ကို လာရွာတဲ့ လမ္းမွာပါ ။ သူထာဝရ ျပန္မႏိုးလာတတ္ေတာ့ ပါဘူး ။
က်ေနာ္ စာကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဖတ္ေနမိတယ္ ။ မ်က္ရည္ေတြက အဆက္ မပ်က္ပါဘဲ ။
အဲဒီညမွာ က်ေနာ္ ေလာကႀကီး တခုလံုးကို အရႈံေပးခဲ့လိုက္ ရပါတယ္ ...... ။
HZ Zane
Post a Comment