ဒီေန႔ေခတ္ သမီးရည္းစား အတြဲေတြကို အရမ္း အားရတယ္ ...

ဒီေခတ္ သမီးရည္းစား ေတြကို ၾကည့္ ၾကည့္ၿပီး အားက်တာ တခုက စားတာပဲ ...

အရင္ေခတ္ကနဲ႔ မတူဘူး ၊ အရင္ေခတ္ကဆို အျပင္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဝတၳဳထဲမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ျဖစ္ျဖစ္ သိပ္မစားၾကဘူး ...

လိေမၼာ္ရည္ ပုလင္း ပိုက္တပ္ စုပ္ၿပီး တေယာက္ မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ ၊ ေကာင္မေလး ကလည္း ရွက္ ေခါင္းေလးငံု႔ ၊ ေကာင္ေလးကလည္း ထူပူ ၊ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ ဒီလိုလာတာ ...

မတတ္သာလို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေလး တပြဲ ဘူးသီးေၾကာ္ေလး တပြဲ မွာစားရင္ကို အရာ မယြင္းဘူး ... ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ျပန္သာသြားတယ္ ဒီအတိုင္းရယ္ ... အဲ့ဒါ အရင္ေခတ္က သမီးရည္းစားေတြ ...

ေဟာ အခုေခတ္ သမီးရည္းစားေတြ သတိထား ၾကည့္မိတယ္ ...

ေကာင္မေလးကလည္း စားမယ့္ ေသာက္မယ့္ အေရး ဘာမွ ရွက္မေန ေၾကာက္မေနေတာ့ဘူး ၊ အထာမကိုင္ဘူး ၊ ဆြဲတာပဲ အပီအျပင္ ၊ တီးတာပဲ အမွန္အကန္ ...

နင္က တုတ္ဒိုးကို တေခ်ာင္းဆို ငါက ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး ...
နင္က ဆူရွီဆို ငါက ေဟာ့ေပါ့ ...
နင္က ဆီခ်က္ဆို ငါက ေၾကးအိုး ...
နင္က တစ္ပြဲဆို ငါက ႏွစ္ပြဲ ...
နင္က အကင္ဆို ငါက မာလာဟင္း ...
နင္က ယိုးဒယားစာဆို ငါက ဂ်ပန္စာ ...
နင္က ဗမာဟင္းဆို ငါက ခ်စ္တီးထမင္း ...
ဆြဲၾကတာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား အပီအျပင္ကို ...

အခုေခတ္ အတြဲေတြ လာစားၿပီး ထျပန္သြားလို႔ သူတို႔ဝိုင္းကို တခ်က္ လွမ္း႐ွိဳး ၾကည့္လိုက္ ...
ေျပာင္ေနတာပဲ ေဆးစရာေတာင္ မလိုဘူး ၊
အားရတယ္ ၊ အဲ့လို ျဖစ္ေနရမယ္ ...

ဥပမာ အရင္ေခတ္က အတြဲဆို ငါးကင္စားရင္ ငါးကို တူႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးဆြၿပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ ေမႊသြားတာ ငါးမွာ ဝမ္းဗိုက္ႀကီး စုတ္ျပတ္လို႔ က်န္ေနခဲ့ရတာ ...

ေဟာ အခုေခတ္ အတြဲၾကေတာ့ ငါးကင္ကို ငါးေခါင္းပါ မခ်န္ လုၿပီး စားသြားၾကတာ ၊
ငါး႐ိုးေလးခင္ဗ်ာ ငုတ္စိေလးပဲ က်န္ေနခဲ့ရတာ...

ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္
ခ်စ္တာက ခ်စ္တာ တပိုင္း
စားတာက စားတာ တပိုင္း
ခြဲထားတာ ေကာင္းတယ္ ...

စားမယ့္ အေရး ဘာမူေနစရာ လိုမလဲ ၊
ဣေျႏၵေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔ ၊ ကိုယ္စားမွ ကိုယ္ဗိုက္ဝမွာ
ကိုယ္က ရွက္ၿပီး တြန္႔ေနရင္ သူက အကုန္ စားသြားမွာ
အဲ့ေတာ့ စား ၊ အားေပးတယ္ ...

ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး ...
အခုေခတ္ အတြဲေတြကို အားရတဲ့ အပိုင္းေလးေတြ လာေျပာတာပါ ...

Wai Phyo Maung