မိန္းမေတြဟာ ဒီလိုနဲ႔ အိုမင္းသြားတယ္..

ကိုယ္​က ဘယ္​​ေတာ့မွ က​ေလး မ​ေမြးဘူး ။ ဘယ္​သူ႔ကိုမွလည္​း မ​ေပးဆပ္​ ခ်င္​ဘူး ။ ကိုယ္က အတၲႀကီးတယ္​​ ။

အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြား ခဲ့တယ္ .....

မိန္းမရဲ႕ တသက္က ခက္ခဲတဲ့ တသက္ျဖစ္တယ္ ။

သမီးေတာ္ အျဖစ္ အႏွစ္ ၂ဝ ၊ မိဖုရားအျဖစ္ ၁ ရက္ ၊ ေတာ္ဝင္ မင္းသမီးအျဖစ္ ၁ဝ လ ၊ အထိန္းေတာ္ အျဖစ္ တသက္ ။ ဒါဟာ မိန္းမ တေယာက္ရဲ႕ တစ္သက္တာျဖစ္တယ္ ။ မိန္းမ အမ်ားစုဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြားခဲ့ပါတယ္ ။

မိန္းမဟာ ကေလးငယ္ကို ေပြ႔ခ်ီထားၿပီး ႏြားႏို႔ က်ဳိေနတယ္ ၊ အဝတ္ ေလွ်ာ္ေနတယ္ ။ ဆပ္ျပာေတြ ေပေနတဲ့လက္နဲ႔ နဖူးထက္က ေခၽြးေတြကို သုတ္ရင္း “ အင္း  အခု အခ်ိန္မွာ ကေလး ငယ္ေသးတယ္ ၊ ကေလးႀကီးလာရင္ ငါလည္း အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတာ့ ႐ွိလာမွာပါ ” လို႔ ေတြးတယ္ ။

ကေလး တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလို႔ မူႀကိဳတက္တဲ့ အ႐ြယ္ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ မိန္းမဟာ ကေလး တစ္ဖက္နဲ႔ ေစ်းသြားတယ္ ၊ ခ်က္ျပဳတ္တယ္၊ အလုပ္မွာလည္း မလစ္ဟင္းေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ေန႔ေန႔ ညည အိမ္မႈကိစၥ၊ လူမႈေရး ကိစၥေတြနဲ႔ ေနမင္း ၊ ၾကယ္နဲ႔လ တို႔ကို သူေမ့သြား ခဲ့တယ္ ။

ကိစၥမ႐ွိဘူး ။ ကေလး ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခါ အားလပ္ခ်ိန္တခ်ဳိ႕ ႐ွိလာႏိုင္ ပါတယ္ ။ မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေပၚ အရစ္အေၾကာင္းရာေတြ တျဖည္းျဖည္း တြားတတ္ လာတာကို သူတို႔ဥပကၡာျပဳထားခဲ့ မိၾကတယ္ ။

ကေလး ေက်ာင္းတက္တဲ့ အ႐ြယ္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ။ မိန္းမဟာ ပို အလုပ္မ်ားရ ေတာ့တယ္ ။ ကေလးကို လူေတာ္ လူေကာင္း ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္သူ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ရတယ္ ။

မိန္းမဟာ အိမ္မႈကိစၥ၊ လူမႈေရး ကိစၥ၊ အလုပ္၊ သားေရးသမီးေရး၊ လင္ဝတၱရား စတာေတြမွာ တဝဲဝဲလည္ေနေတာ့တယ္ ။ သားသမီးနဲ႔ လင္ေယာက္်ားက နဂါးေငြ႔တန္းပါ ၊ မိန္းမဟာ ၿဂိဳလ္ပါလို႔ မိန္းမ အမ်ားက ဒီလိုေတြးခ့ဲ ၾကတယ္ ။

မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္း သြားခဲ့တယ္ .....

ေငြေရာင္ ဆံႏႊယ္ တခ်ဳိ႕က မိန္းမရဲ႕ ႏြမ္းနယ္တဲ့ နဖူးထက္ ကေန ေလဟာနယ္ထဲ ေလ်ာက်သြား ခဲ့တယ္ ။

“ ဘယ္အခ်ိန္ခါမွမ်ား စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ နဲ႔ ငါ ခဏေလာက္ အနား ရႏိုင္မလဲ ”

လေရာင္ မ႐ွိတဲ့ ညနက္မွာ မိန္းမဟာ နာက်င္ ေညာင္းကိုက္ေနတဲ့ အေၾကာေတြကို အားစိုက္ ဆဲြဆန္႔ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးတယ္ ။

အာ .... ေတာင့္ခံ လိုက္ပါဦး ။ ကေလးႀကီး လာလို႔ တကၠသိုလ္ တက္ခ်ိန္ ေရာက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ အလုပ္ ရသြားတဲ့ အခါ အရာအားလံုး ေကာင္းသြား မွာပါ ၊ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ေရာက္ရင္ ငါလည္း အားလပ္ခ်ိန္ ႐ွိလာမွာပါ ။

မိန္းမက အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကတိ ေပးတယ္။

အခ်ိန္က မိန္းမရဲ႕ လွပမႈနဲ႔ အားအင္ေတြကို စုပ္ယူသြား ခဲ့တယ္ ။ မ်က္ႏွာေပၚက အရစ္ေၾကာင္းနဲ႔ လႈပ္႐ွားသြားလာမႈ တုံ႔ေႏွးျခင္း ေတြကို တြင္းမည္းႀကီး ပမာ ခ်န္ထားရစ္ ခဲ့တယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မိန္းမဟာ အိုမင္းသြား ခဲ့တယ္ .....

ကေလးက အေတာင္ပံ စံုလင္ၿပီး မိခင္ အသိုက္ကေန ခြာသြား ခဲ့တယ္။ မိခင္ကို အေဖာ္ျပဳဖို႔ အေမြးအေတာင္ေဟာင္း တခ်ဳိ႕သာ ခ်န္ထားရစ္ ခဲ့တယ္ ။

မိန္းမဟာ သက္ျပင္းခ်ရင္း အခုမွ နားနား ေနေန ေနဖို႔ အခ်ိန္ရၿပီလို႔ ေတြးတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းတာက သူ႔သြားေတြ ခ်ိနဲ႔ ကုန္ၿပီ၊ မာတဲ့ အစာေတြကို မဝါးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔မ်က္လံုးေတြ မဲြကုန္ၿပီ ။ လွပတဲ့အေရာင္ေတြကို မခဲြျခားတတ္ေတာ့ဘူး။ သူရဲ႕နားစည္ေတြ မၾကည္လင္ေတာ့ဘူး သာယာနာ ေပ်ာ္ဖြယ္ ေတးသံေတြကို မခံစားတတ္ ေတာ့ဘူး။ သူ႔လႈပ္႐ွား သြားလာမႈေတြ တံု႔ေႏွး ခဲ့ၿပီ ေဝးေဝး လံလံ မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး ။

ထြက္သြားတဲ့ ကေလး ျပန္ေရာက္လာ ခဲ့တယ္ ။ အဲဒီကေလးက သူ႔ထက္ ငယ္တဲ့ ကေလး ေသးေသးေလး တေယာက္ ေခၚျပန္လာ ခဲ့တယ္ ။ အခ်ိန္ေတြ ျပန္ေျပာင္း စီးဆင္း သြားျပန္ၿပီ လို႔ မိန္းမ ထင္တယ္ ။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကေလးရဲ႕ ကေလးအတြက္ မိန္းမ အလုပ္ စမ်ားရ ေတာ့တယ္ ။

အဲဒီ့ ကေလးေလးက စကားစသင္ေနၿပီး သူ႔ကိုေခၚတာ “ ေမေမ ” မဟုတ္ဘဲ “ ဘြားဘြား ” ျဖစ္သြား ခဲ့တယ္။

မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြား ခဲ့တယ္ .....

ဒီလိုနဲ႔ တေန႔မွာ မိန္းမဟာ ဘာ အားလပ္ရက္ အနားယူဖို႔မွ မလိုအပ္ခဲ့ေတာ့ဘူး ။ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ ေရာက္မွ ဟိုး အရင္ အရင္ အခ်ိန္တုန္းက သူ႔ကိုယ္သူ ေပးခဲ့တဲ့ ကတိကို သူျပန္သတိရလိုက္မိတယ္။

အဲဒီ ကတိကေတာ့ ေႏြဦးရာသီ ေန႔ရက္ တေန႔မွာ ပဝါ အနီေရာင္ကို လႊမ္းၿခံဳၿပီး ျမက္ခင္း စိမ္းစိမ္း တေနရာမွာ ဆိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနပူစာ ခံမယ္ ၊ ေက်ာက္တံုးေပၚတြားသြားတဲ့ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြရဲ႕ ေျခသံကို နားေထာင္မယ္ ။

အာ ..... အဲတာမွ တကယ့္ ဇိမ္ခံ အနားယူတာပဲ .....

မိန္းမဟာ အဲဒီလို ေတြးရင္း ေတြးရင္း ထာဝရ အိပ္စက္ အနားယူသြား ခဲ့ပါတယ္ ။

မိန္းမ တေယာက္ ထာဝရ အိပ္စက္ အနားယူသြားတာကို ဒီလို ပံုေဖာ္ ေရးသား ရတာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္ ။ ခြင့္လႊတ္ပါ။

မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြားခဲ့တယ္ .....

မိန္းမ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ စိတ္သေဘာထား ႀကီးစြာ တျခားသူအတြက္ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြ ေပးဆပ္ေနခ်ိန္မွာ လူတေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ သူတို႔ ေမ့သြားခဲ့ ပါတယ္ ။ အဲဒီလူက သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္တယ္ ။

မိန္းမတို႔ေရ .... ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖေဖ်ာ္ဖို႔ အခ်ိန္ နည္းနည္းေလာက္၊ ေနရာလပ္ နည္းနည္းေလာက္ ခ်န္ထားေပးဖို႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔ ။ အခ်ိန္မဆြဲပါနဲ႔ ။ အခ်ိန္ကို မေစာင့္ပါနဲ႔လို႔ အႀကံေပးခ်င္ ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္ကစ ၊ ဒီကေန႔က စၿပီး ပန္းကန္ထဲက အသားေတြကို ကေလးရဲ႕ပါးစပ္ေ႐ွ႕ပဲ ေရာက္ေအာင္ မပို႔ပါနဲ႔ေတာ့ ။ အိမ္မွာ႐ွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အိမ္ျပင္ဖို႔၊ ေယာက္်ားဖို႔ပဲ ခ်န္မထား ပါနဲ႔ေတာ့ ။ ရွိသမွ် ခြန္အားေတြ အားလံုးကို အလုပ္ထဲမွာပဲ ထည့္ျမႇဳပ္ မထားပါနဲ႔ေတာ့ ။

အခါႀကီး ရက္ျမတ္ေတြမွာ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ စာရင္းထဲမွာ ကိုယ့္နာမည္ကို ေမ့မထား ပါနဲ႔ေတာ့ ။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ္အိမ္သားကို ခ်စ္တဲ့ နည္းတူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔ ။ မိန္းမေတြဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြားခဲ့ရင္ ရင္နာစရာ ၊ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလြန္း လို႔ပါ။

သမီးေလးဖတ္ဖို႔