ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု ၿပိဳင္ၾကရာဝယ္
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အိပ္ရာေဘးကို ျဖည္းျဖည္းေလး ထိုင္လိုက္ေသာ္လည္း သူ ႏိုးသြားသည္။
“ ေမာင္ … ျပန္လာၿပီလား ”
“ ႏိုးသြားၿပီလား … ေမာင္က ႏိုးသြားမွာ စိုးရိမ္ေနတာ ”
“ မအိပ္ပါဘူး ေမာင္ရယ္ … ေမွးၿပီးေတာ့ စိတ္ကူး ယဥ္ေနတာ ”
“ ဘာေတြ စိတ္ကူး ယဥ္ေနတာလဲ ”
“ ေမာင္ လက္ထပ္ခါစက ေျပာတဲ့ စကားေလ ”
“ ေမာင္ ေျပာခဲ့တာ အမ်ားႀကီးပဲ … ဘာမ်ားလဲကြယ္ ”
“ တစ္ေန႔ စိန္နားကပ္ေလး ဝယ္ေပးမယ္ ဆိုတာေလ ”
ရင္ထဲ စို႔နင့္ သြားမိသည္ ...
ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ ျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ ခ်စ္ရသူကို ေတာင္းပန္ယံုမွ လြဲ၍ ဘာမ်ား တတ္နိင္ဦး မွာလဲေလ …
“ ေမာင့္ ကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ … ေမာင္ ကတိ မတည္ႏိုင္ ခဲ့ပါဘူး ။ ဒီ ေရႊနားကပ္ေလးနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္ထား ခဲ့သလို ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ ”
“ သတိရလို႔ ေျပာတာပါ ေမာင္ရယ္ … ေမာင့္ကို ပူဆာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ”
ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးက အားယူၿပီး ျပံဳးေနမွန္း သိသာသည္ ။ သူမ်က္ႏွာေတြက ျဖဴေဖ်ာ့ ေနသည္ ။ ခါတိုင္းထက္ သိသာလြန္း ေနသည္မွာ သူ႔ကုိယ္သူပင္ မထူႏိုင္၊ မထုိင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
“ ေဆးေသာက္ ၿပီးၿပီလား ”
“ မေသာက္ရေသးဘူး ။ အဲဒီေဆးေတြ မေသာက္ခ်င္ေတာ့ ပါဘူး ေမာင္ရယ္ ။ ဒီအတိုင္း ျမန္ျမန္ပဲ အသက္ထြက္သြား ခ်င္မိတယ္ ”
“ အုိ ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ … ဆရာဝန္က ဒီေဆးေတြ ကုန္ရင္ ေပ်ာက္ၿပီတဲ့ ”
“ ေမာင္ရယ္ … ကၽြန္မ သိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ညာခ်င္ရ တာလဲ ”
“ ေမာင္မညာဘူး ။ တကယ္ေျပာတာ ။ ဒါေတြက ေနာက္ဆံုးေပၚ ေဆးေတြတဲ့ ။ ေဈးလည္း အရမ္း မႀကီးဘူး ။ အို ေဆာရီး … ”
“ ေမာင္ … ကၽြန္မကို မညာတတ္ဘဲ မညာခ်င္ပါနဲ႔ ”
“ ဒါနဲ႔ … ေမာင္ သံုးရက္ေလာက္ ခရီးထြက္မယ္ ။ ေမေမ လာၿပီး ခ်စ္နဲ႔ ေနေပးလိမ့္မယ္ ။ ျဖစ္ရဲ႕လားဟင္ ”
“ ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္ … ခါတိုင္လည္း သြားေနတာပဲ ”
ကၽြန္ေတာ္ ခရီး ထြက္ခဲ့ရသည္။ အလုပ္မ်ား ၿပီးစီးေအာင္ အျမန္ လုပ္ေဆာင္ရ သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ေသာ နယ္မွၿခံႏွင့္ အလြန္ျမတ္ႏိုးေသာ လက္ပတ္နာရီေလး တစ္လံုးကို ေရာင္းလိုက္ ရသည္ ။ ယေန႔ သူ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိန္နားကပ္ေလး တစ္ရံကို ဝယ္လာႏိုင္ ခဲ့သည္ ။
ဝမ္းသာ အားရႏွင့္ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ ခ်ိန္တြင္ သူက အိပ္ရာထက္တြင္ မလႈပ္မရွက္ ၿငိမ္သက္စြာ လဲွေလ်ာင္းေနၿပီ။ ေမေမက မ်က္ရည္ေတြ ၾကားမွ
“ ဒီမနက္ပဲ ဆံုးသြားတာ သားရယ္ ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ေလး အသက္ ထြက္သြား တာပါ ။ တို႔အားလံုး အနားမွာ ထိုင္ေနတာ သိေတာင္ မသိလိုက္ ပါဘူးကြယ္ ”
ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆီးေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲတြင္ ကိုင္လာေသာ စိန္နားကပ္ ဘူးေလးကို ကိုင္ထားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ ငိုင္ေန မိသည္ ။
“ သား … မေသမီ သားအတြက္ ဆိုၿပီး ဒီဘူးေလးနဲ႔ စာေလး တစ္ေစာင္ ထားသြားတယ္ ”
ဘူးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္သည့္ အခါ လက္ပတ္ နာရီ တစ္လံုး ျဖစ္သည္ ။ စာထဲတြင္
ေမာင္
ေမာင့္ နာရီက ေဟာင္းေနၿပီ
နာရီ အေဟာင္းႀကီးနဲ႔ ေမာင့္ကို ၾကည့္ရတာ အဘိုးႀကီး က်ေနတာပဲ
ဒီနာရီ အေကာင္းစားေလးကို ဝယ္ေပးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ
ခ်စ္ရတဲ့ …
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ က်မိပါသည္ ။ မရွက္ေတာ့ပါ။ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္းက သူ႔ပါးျပင္ေလးကို နမ္းၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရန္ ျပင္လိုက္သည္
“ ဟင္ … ေမေမ … သူ႔နားကပ္ေတြေရာ ”
“ သားသြားၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ နားကပ္ကို သြားေရာင္း ခိုင္းၿပီး အဲဒီနာရီ ဝယ္ခိုင္းတာေလ ။ သားကို နာရီ လက္ေဆာင္ ေပးခ်င္လို႔တဲ့ ”
( အခ်စ္ ဆိုတာ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြကို ရယူလိုျခင္း မရွိ ေပးဆပ္လိုျခင္း ႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းသာျဖစ္ သည္ ။ အခ်စ္တြင္ တစ္ခုခု ရရန္ မွာ လံုးဝ မေသခ်ာပါ )
Credit : ရဲေဇာ္
Post a Comment