ဘယ္ေတာ့မွ မခ်စ္ေတာ့တဲ့သူရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေမ့ပစ္လို႔မရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ရိွတယ္
အတိတ္သို႔... ဝန္ခံျခင္း
_________________
ဘယ္ေတာ့မွ… မခ်စ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ… ေမ႔ပစ္လို႔ မရတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ သိမ္းထားတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ… မငိုေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ… အစားထိုးလို႔ မရတဲ႔ အၾကင္နာေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႔တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ… မလိမ္ညာေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ… ျပန္မရႏိုင္တဲ့ ဆံုးရႈံးမႈေတြ ရွိခဲ႔တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ… ေနာင္တ, မရွိေစရဘူး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတၱမွာ ဘယ္ေတာ့မွ… မထင္မွတ္ထားတဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြ ရိုက္ခ်ိဳးခံခဲ႔ရတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ… သစၥာ မေဖာက္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ… တည္ေဆာက္လို႔မရေတာ့တဲ႔ နန္းေတာ္ႀကီး တစ္ခု ပ်က္သုဥ္း ခဲ႔ဖူးတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ… လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ… ေျဖေဆးမရွိတဲ႔ စိတ္နာျခင္းေတြ မ်ိဳသိပ္ထားတယ္။
အခ်ိန္ဆိုတာ… အေကာင္းဆံုး ေမ႔ေဆး ဆိုေပမယ့္ စြဲလမ္းစိတ္နဲ႔ ခရီးဆက္ေနမိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ…အၾကင္နာေတြျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ…နာက်င္ျခင္းေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့တဲ႔ အတိတ္ကာလ ပတ္သတ္မႈေတြ အေတြးထဲကို မၾကာခဏ ဝင္ေရာက္လာျခင္းက အေၾကာင္းကံ မမွန္လို႔ ဖူးစားကံ လြဲေခ်ာ္ခဲ႔ေပမယ့္ စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
#PPA (တြံေတး)
ကဗ်ာလမ္းညႊန္ - ေဇာ္လိွဳင္းထက္ တေကာင္းသား
Post a Comment